25 lat temu, 2 listopada 2000 roku, zmarła brytyjska arystokratka Margaret Susan Ryder, znana jako Sue Ryder. Zasłynęła jako filantropka i twórczyni fundacji swego imienia, dzięki której w wielu krajach, również w Polsce powstały hospicja i domy pomocy społecznej. Jednym z nich jest funkcjonujące od 2001 roku w Górnie Zakład Opieki Paliatywnej „Dom Sue Ryder.
Sue Ryder urodziła się 3 lipca 1923 roku w Leeds. Podczas II wojny światowej wstąpiła do Korpusu Pomocy Pielęgniarskiej (First Aid Nursing Yeomanry – FANY), organizacji wspierającej brytyjskie siły zbrojne. Wkrótce została oddelegowana do polskiej sekcji Special Operations Executive (SOE) – tajnej agencji brytyjskiego rządu zajmującej się dywersją i pomocą dla ruchu oporu w okupowanej Europie. Opiekowała się trzystoma cichociemnymi – polskimi spadochroniarzami wysyłanymi z misjami do okupowanej ojczyzny.
Po 1945 roku Ryder zaangażowała się w pomoc humanitarną – przede wszystkim dla Polski i ofiar wojny w Europie. Pomagała byłym więźniom obozów koncentracyjnych, rannym i osobom niesłusznie skazanym na śmierć. W 1953 roku powołała do życia Fundację Sue Ryder (Sue Ryder Foundation), której siedzibą stał się rodzinny dom w Cavendish w hrabstwie Suffolk. Pod jej opieką powstały dziesiątki tzw. Domów Sue Ryder – hospicjów, ośrodków opieki i szpitali w wielu krajach świata, w tym około 30 w Polsce. W 1959 roku Sue Ryder wyszła za mąż za pułkownika Leonarda Cheshire’a, wybitnego pilota, bohatera wojennego. Po ich śmierci rozpoczęto starania o rozpoczęcie procesów beatyfikacyjnych zasłużonych małżonków.
W połowie lat 90. Sue Ryder zainteresowała się Górnem, w dużej mierze ze względu na fakt, że w czasie wojny mieściło się tutaj wojskowe sanatorium. Sprawę udało się sfinalizować już po jej śmierci – 21 czerwca 2001 roku, gdy nastąpiło uroczyste otwarcie hospicjum onkologicznego Sue Ryder na terenie sanatorium w Górnie.
Koszt budowy wyniósł 10 mln 250 tys. zł., udział finansowy Fundacji Sue Ryder – ok. 4,1 mln zł. W ramach bezzwrotnej pomocy dostarczyła ona także materiały budowlane o wartości 1,6 mln zł. i zobowiązała się do częściowego wyposażenia hospicjum. Resztę kosztów oraz bieżące utrzymanie placówki wziął na swoje barki Powiat Rzeszowski kierowany wówczas przez starostę Stanisława Ożoga. .
Obiekt, przeznaczony dla 60 osób terminalnie chorych budowano w bardzo szybkim tempie – zaledwie 15 miesięcy. Po tym czasie mogły tu znaleźć profesjonalną opiekę i schronienie pierwsze osoby nieuleczalnie chore z terenu powiatu rzeszowskiego oraz powiatów ościennych. Dzisiaj placówka szczyci się najnowszym sprzętem i aparaturą medyczną, jak też personelem medycznym o najwyższych kwalifikacjach.
(s)
