Wspomnienie Henryka Wilka – lubeńskiego żołnierza, który poległ na katyńskiej ziemi

Wspomnienie Henryka Wilka – lubeńskiego żołnierza, który poległ na katyńskiej ziemi

W dniu 28 kwietnia 2023 r. odbyło się uroczyste odsłonięcie tablicy poświęconej pamięci kpt. dypl. art. Henryka Wilka w Lubeni – lubeńskiego żołnierza z powiatu rzeszowskiego, który poległ na katyńskiej ziemi.

Uroczystości organizowaną przez: Instytut Pamięci Narodowej Oddział w Rzeszowie, Wójta Gminy Lubenia, Szkołę Podstawową im. ks. mjr. Franciszka Łuszczki w Lubeni rozpoczęła Msza Święta o godz. 9:00 w Kościele pw. św. Urszuli w Lubeni, którą odprawił ks. Bogdan Hann. Wśród wielu znamienitych gości w uroczystości uczestniczył także Józef Jodłowski – Starosta Rzeszowski. Po zakończonej Eucharystii rodzina śp. kpt. Henryka Wilka, przedstawiciele władz samorządowych oraz społeczność lokalna udali się w uroczystym przemarszu na plac przed szkołą im. ks. mjr. Franciszka Łuszczki.

Po odsłonięciu tablicy pamiątkowej, złożeniu kwiatów oraz przemowach zaproszonych gości – wszyscy uczestnicy udali się do sali gimnastycznej, gdzie odbyła się akademia w wykonaniu uczniów Szkoły Podstawowej im. ks. mjr. Franciszka Łuszczki oraz wręczenie nagród za udział w konkursie – Katyń 1940. Pamiętamy.

Kpt. dypl. art. Henryk Wilk urodził się 24 czerwca 1897 r. w Lubeni (powiat rzeszowski). Po wybuchu wojny młody Henryk został przydzielony do I. Pułku Piechoty Legionów. W tamtejszych szeregach w latach 1918-1921 wziął udział w walkach z bolszewikami. W roku 1919 wyzwalał Wilno. Swoją obecność potwierdził również w starciach na Białorusi. Za namową przyjaciół ze szkolnej ławki rozpoczął naukę w wileńskim gimnazjum, które ukończył w 1924 r. W 1926 r. został mianowany do stopnia podporucznika, a niemal 10 lat później ukończył Wyższą Szkołę Wojskową Sił Zbrojnych II RP, znajdującą się w Warszawie przy ul. Koszykowej. Placówka zajmowała się szkoleniem i doszkalaniem oficerów sztabów. Wtedy też został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu nr VI (DOK VI) – terytorialny organ Ministerstwa Spraw Wojskowych okresu II RP z siedzibą w garnizonie Lwów. Po wkroczeniu wojsk sowieckich dostał się do obozu jenieckiego w Starobielsku, a następnie z rozkazu Stalina, jak wielu polskich oficerów, został zabity w Charkowie w 1940 roku wraz z innymi 38000 więźniami. Został pochowany w masowym grobie pod Charkowem 1,5 km od wioski Piatichatki. Pośmiertnie został mianowany stopniem majora w 2007 r.

Fot. oraz źródło: IPN Oddział w Rzeszowie, Szkoła Podstawowa im. ks. mjr. Franciszka Łuszczki w Lubeni